به نقل از «خبرگزاری آریا»

نتایج یک پژوهش: زمین دیگر فضای عملیاتی ایمن برای انسان در اختیار ندارد

تاریخ انتشار: ۲۳ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۸۳۳۳۶

خبرگزاری آریا - این مطالعه می‌گوید یکی از اثربخش‌ترین ابزارهایی که بشر برای مبارزه با تغییرات اقلیمی در اختیار دارد، پاک‌سازی زمین و نجات جنگل‌ها است.
به نقل از اسکای نیوز، یک پژوهش جدید نشان می‌دهد زمین در شش مورد از 9 مقیاس اندازه‌گیری کلیدی شاخص سلامت خود از «فضای عملیاتی ایمن برای انسان» فراتر رفته و در دو مورد از سه مورد باقی‌مانده در مسیر نادرست قرار دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گفته گروهی از دانشمندان بین‌المللی، آب و هوا، تنوع زیستی، خاک، آب شیرین، آلودگی مواد مغذی و مواد شیمیایی جدید (ترکیبات ساخت بشر مانند میکروپلاستیک‌ها و زباله‌های هسته‌ای) همگی از سطح مورد قبول فراتر رفته اند.
این پژوهش که در نشریه Science Advances منتشر شده است، نشان می‌دهد تنها سطح اسیدی اقیانوس‌ها، سلامت هوا و لایه اوزون در محدوده‌هایی هستند که ایمن در نظر گرفته می‌شوند. اما هم آلودگی اقیانوس و هم شاخص هوا در مسیری نادرست قرار دارند.
یوهان راکستروم، یکی از پژوهشگران این مطالعه و مدیر موسسه تحقیقات تاثیر آب و هوا در پوتسدام در آلمان، در این خصوص گفت: ما در وضعیت بسیار بدی هستیم.
وی افزود: ما در این تحلیل نشان می‌دهیم که زمین در حال از دست دادن انعطاف‌پذیری است و «بیمار، بیمار است.»
در سال 2009، پروفسور راکستروم و سایر محققان، 9 شاخص کلی را تبیین کردند و از اندازه‌گیری‌های علمی برای قضاوت در مورد سلامت کلی زمین بهره بردند.
مقاله ای که روز چهارشنبه منتشر شده است، یک به‌روزرسانی از مقاله سال 2015 محسوب می‌شود و عامل ششم را به دسته عوامل ناامن اضافه می‌کند.
پروفسور راکستروم افزود به دلیل بدتر شدن شرایط رودخانه ها، اندازه‌گیری‌های بهتر و درک مشکل، آب از «ایمنِ مرزی» به دسته «خارج از محدوده» منتقل شده است.
او ادامه داد این شاخص‌ها «تعیین‌کننده سرنوشت سیاره ما» است، و افزود 9 عامل «از لحاظ علمی به خوبی" توسط مطالعات خارجی متعدد تبیین شده است».
این نه عامل در هم آمیخته اند. وقتی این تیم از شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای استفاده کردند، دریافتند که بدتر کردن یکی از عوامل، مانند آب و هوا یا تنوع زیستی، باعث کاهش ایمنی دیگر عوامل زیست‌محیطی زمین می‌شود، در حالی که رفع یکی از مشکلات، به سایرین کمک می‌کند.
این مطالعه می‌گوید شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهد «یکی از اثربخش‌ترین ابزارهایی که بشر برای مبارزه با تغییرات اقلیمی در اختیار دارد»، پاک‌سازی زمین و نجات جنگل‌ها است.
این پژوهش نشان می‌دهد بازگشت جنگل‌ها به سطوح اواخر قرن بیستم، انبارهای طبیعی قابل‌توجهیی برای ذخیره دی‌اکسید کربن به جای انباشت در هوا فراهم می‌کند، جایی که گرما را به دام می‌اندازد.
به گفته پروفسور راکستروم، تنوع زیستی - میزان و انواع مختلف گونه‌های حیات - در یکی از نگران‌کننده‌ترین اشکال خود قرار دارد و به اندازه مسائل دیگر مانند تغییرات اقلیمی مورد توجه قرار نمی‌گیرد.
برخی از دانشمندان حوزه تنوع زیستی، مانند استوارت پیم از دانشگاه دوک، مدت‌هاست روش‌ها و اندازه‌گیری‌های پروفسور راکستروم را مورد مناقشه قرار داده‌اند و می‌گویند این نتایج ارزش چندانی ندارد.
اما گرنجر مورگان، استاد مهندسی محیط زیست دانشگاه کارنگی ملون، که در این مطالعه مشارکت نداشت، می‌گوید: «من اغلب گفته‌ام که اگر به سرعت فشارهای زمین را کاهش ندهیم، آسیب می‌بینیم. این پژوهش می‌گوید به احتمال زیاد ما همین حالا هم آسیب دیده‌ایم.»

منبع: خبرگزاری آریا

کلیدواژه: اندازه گیری نشان می دهد تنوع زیستی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۸۳۳۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دانشمندان چهره یک نئاندرتال ۷۵ هزار ساله را بازسازی کردند

یک زن ۴۰ ساله ۷۵ هزار سال قبل در غاری دفن شده بود. دست چپش زیر سرش حلقه شده و سنگی زیر سرش گذاشته شده بود که احتمالا به عنوان بالشتک در آن جا قرار داشته است. دانشمندانی که بقایای او را مطالعه می‌کردند با قرار دادن استخوان‌های جمجمه موفق به بازسازی چهره این زن شدند.

به گزارش ایسنا، این زن که به نام شانیدر زی(Shanidar Z) معروف است، در غاری در کردستان عراق در سال ۲۰۱۸ پیدا شد. این زن یک نئاندرتال یا نوعی انسان باستانی است، حدود ۴۰ هزار سال پیش ناپدید شدند.

به نقل از سی‌ان‌ان، دانشمندانی که بقایای او را مطالعه می‌کنند، با زحمت ۲۰۰ قطعه استخوان جمجه او را طی ۹ کنار هم قرار دادند. آنها از خطوط صورت و جمجمه این زن برای بازسازی استفاده کردند تا بفهمند او چه شکلی بوده است.

دکتر اما پومروی(Emma Pomeroy)، دیرین انسان‌شناس و دانشیار دپارتمان باستان شناسی دانشگاه کمبریج که اسکلت را از زیر خاک بیرون آورد می‌گوید: جمجمه‌های نئاندرتال‌ها با برجستگی‌های قابل توجه و بدون چانه متفاوت از جمجمه‌های گونه خودمان به نظر می‌رسند. بازسازی صورت شانیدر زی نشان می‌دهد که این تفاوت‌ها ممکن است در زندگی واقعی آنها آنقدر فاحش نبوده باشد.

پومروی اضافه کرد: او در واقع نسبت به اندازه‌اش چهره بزرگی دارد. او برآمدگی‌های ابروی بزرگی دارد که معمولا ما آنها را نمی‌بینیم.

نئاندرتال‌ها حدود ۳۰۰ هزار سال در سراسر اروپا، خاورمیانه و کوه‌های آسیای مرکزی زندگی کردند و حدود ۳۰ هزار سال با انسان‌های امروزی همپوشانی داشتند. تجزیه و تحلیل دی‌ان‌ای انسان‌های امروزی نشان داده است که در این زمان، نئاندرتال‌ها و هومو ساپینس‌ها گهگاه با یکدیگر برخورد می‌کردند.

تحلیل جدید

هنگامی که پومرو برای اولین بار این اسکلت را با حفاری خارج کرد، جنسیت آن بلافاصله مشخص نشد زیرا فقط نیمه بالایی بدن حفظ شده بود و فاقد استخوان‌های لگنی بود. گروهی که در ابتدا بقایای آنها را مورد مطالعه قرار دادند، بر روی یک روش نسبتا جدید تکیه کردند که شامل تعیین توالی پروتئین‌ها در داخل مینای دندان برای تعیین جنسیت شانیدر زی بود.

این محققان از دانشگاه‌های کمبریج و لیورپول با مقایسه طول و قطر استخوان‌های بازوی او با داده‌های مربوط به انسان‌های امروزی، قد این نمونه را حدود ۵ فوت(۱.۵ متر) تخمین زدند. تجزیه و تحلیل ساییدگی دندان‌ها و استخوان‌ها نشان داد که او در زمان مرگ در اواسط دهه ۴۰ زندگی خود بوده است.

پومروی می‌گوید: این یک تخمین معقول است، اما ما نمی‌توانیم ۱۰۰ درصد مطمئن باشیم، که آنها مسن‌تر نبوده‌اند. آنچه می‌توانیم بگوییم این است که این کسی است که عمر نسبتاً طولانی داشته است. برای آن جامعه، آنها احتمالا از نظر دانش و تجربه زندگی بسیار مهم بودند.

غاری که شانیدر زی در آن دفن شده بود در میان باستان شناسان مشهور است زیرا یک گور نئاندرتال که در سال ۱۹۶۰ در آنجا کشف شد، محققان را به این باور رساند که ممکن است نئاندرتال‌ها مردگان خود را با گُل دفن کرده باشند و این اولین چالش در برابر دیدگاه رایجی بود که انسان‌های باستانی را نادان و بی‌رحم می‌دانست. با این حال، تحقیقات بعدی توسط گروه پومرو، نظریه تدفین با گُل را مورد تردید قرار داده است.

در عوض، آنها گمان می‌کنند که گرده کشف شده در میان گورها ممکن است از طریق زنبورهای گرده افشان وارد گور شده باشد. با این حال، در طول سالها دانشمندان شواهد فزاینده‌ای از هوش و پیچیدگی نئاندرتال‌ها، از جمله هنر و ابزار پیدا کرده‌اند.

نئاندرتال‌ها بارها به غار شانیدر بازگشتند تا مردگان خود را دفن کنند. تحقیقات نشان داده است که بقایای ۱۰ نئاندرتال در این مکان کشف شده که به نظر می‌رسد نیمی از آنها عمدا پشت سر هم دفن شده‌اند.

شاید نئاندرتال‌ها مردگان خود را با دسته‌های گل تجلیل نمی‌کردند، اما تحقیقات نشان می‌دهد که ساکنان غار شانیدر احتمالا گونه‌ای همدل بودند. به عنوان مثال، یک نئاندرتال مرد که در آنجا دفن شده بود، ناشنوا بود و با ضربه‌ای به بازو و سرش فلج شده بود که احتمالاً او را تا حدی نابینا می‌کرد، اما او مدت زیادی زنده بود، بنابراین طبق تحقیقات باید از او مراقبت می‌شد.

پومروی می‌گوید که شانیدر زی اولین نئاندرتالی است که در بیش از ۵۰ سال گذشته در این غار پیدا شده است، اما این مکان هنوز هم می‌تواند بستری برای اکتشافات بیشتر باشد.

بازسازی جمجمه

پومروی بازسازی جمجمه شانیدر زی را که نسبتا بلافاصله پس از مرگ له شده بود، به عنوان یک «پازل سه بعدی با حساسیت بالا» توصیف کرد.

استخوان‌های فسیل شده در بلوک‌های کوچکی از رسوبات غار برداشته شده و در فویل پیچیده شدند و محققان آنها را برای تجزیه و تحلیل به دانشگاه کمبریج فرستادند.

در آزمایشگاه کمبریج، محققان از هر بلوک میکرو سی‌تی اسکن گرفتند و از اسکن‌ها برای هدایت استخراج قطعات استخوانی استفاده کردند. دکتر لوسیا لوپز پولین(Lucía López-Polín)، همکار پومروی، محافظ باستان شناسی از موسسه کاتالان برای دیرینه اکولوژی انسانی و تکامل اجتماعی در اسپانیا، بیش از ۲۰۰ تکه جمجمه را با چشم کنار هم قرار داد تا آن را به شکل اولیه خود بازگرداند.

این گروه جمجمه بازسازی شده را اسکن و پرینت سه بعدی کردند، که پایه و اساس سر بازسازی شده‌ای را شکل داد که توسط دیرینه هنرمندان دوقلوی دانمارکی، آدری و آلفونس کنیس(Adrie and Alfons Kennis)، لایه‌هایی از ماهیچه و پوست روی آن قرار بگیرد.

انتهای پیام